Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Οι Σλαβομακεδόνες (Σκοπιανοί) είναι ελληνικής και όχι σλαβικής καταγωγής!


Γράφει ο Μάριος Δημόπουλος


I. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο άρθρο αυτό θα υποστηρίξουμε ότι οι ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα (οι Σκοπιανοί) είναι Έλληνες στην καταγωγή. Πρόκειται περί εκσλαβισμένων γλωσσικά Ελλήνων. Δυστυχώς η επίσημη θέση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους είναι ότι οι Σλαβομακεδόνες είναι Σλάβοι ή Βούλγαροι. Τέτοια είναι η έλλειψη γνώσης των σύγχρονων Ελλήνων στα εθνολογικά θέματα και στα θέματα καταγωγής των λαών, που αδιακρίτως χαρακτηρίζουν τους Σλαβομακεδόνες Σλάβους και Βούλγαρους, λες και οι Βούλγαροι είναι Σλάβοι. Ας αποφασίσουν λοιπόν τι είναι: Σλάβοι ή Βούλγαροι; 

Οι σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν το γεγονός ότι πολλοί Σκοπιανοί κατάγονται από τη λεγόμενη «Αιγαιακή» Μακεδονία και ότι ήταν δίγλωσσοι (μιλούσαν δηλαδή Ελληνικά και Σλαβομακεδονικά). Άρα τι άλλο θα μπορούσαν να είναι οι Σκοπιανοί εκτός από Έλληνες Μακεδόνες που εκσλαβίστηκαν γλωσσικά; Διαφορετικά, οι Έλληνες θα πρέπει να αποδεχθούν τις θεωρίες του Φαλμεράιερ περί του δήθεν εκσλαβισμού των Ελλήνων. 

Δεν μπορούν δηλαδή οι Έλληνες να λένε ότι οι σλαβόφωνοι που κατοικούν στην Ελλάδα είναι Έλληνες στην καταγωγή, ενώ οι σλαβόφωνοι των Σκοπίων, που κατοικούν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, είναι Σλάβοι. Ή οι κάτοικοι της Ελλάδας που ομιλούν και τα σλαβομακεδονικά είναι και αυτοί Σλάβοι όπως και οι Σκοπιανοί ή οι Σκοπιανοί είναι και αυτοί Έλληνες, όπως οι εν Ελλάδι ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα. Οι Έλληνες όμως των αρχών του προηγούμενου αιώνα ήταν πολύ περισσότερο κατατοπισμένοι και θεωρούσαν τους ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα ως Έλληνες, απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων, και όχι ως Βούλγαρους και ότι το σλαβομακεδονικό ιδίωμα σχετιζόταν με την Ελληνική γλώσσα. Αυτό το έκαναν και ως αντίδραση προς την επεκτατική πολιτική των Βουλγάρων που βάπτιζαν κάθε σλαβόφωνο κάτοικο της Μακεδονίας ως Βούλγαρο.



Ας δούμε τι έγραφε ο Ίων Δραγούμης: «Ίσην κατάπληξιν εμποίει η επιπολαία έστω εξέτασις της λαλουμένης εν τη ελληνική Μακεδονία διαλέκτου. Είναι άπορον πώς εξακολουθεί ολόκληρος ο Ελληνισμός ν’ αποκαλή αυτήν Βουλγαρικήν, πώς μέχρι σήμερον διακηρύττει ότι ο δήθεν βουλγαρόφωνος ημών πληθυσμός απώλεσε καθ’ ολοκληρίαν την γλώσσαν του και πώς δεν ευρέθη εισέτι ουδέ είς λόγιος Έλλην Σλαυομαθής όπως ν’ αποκαλύψη και διασαλπίση αρμοδίως ανά τον κόσμον την επικρατούσαν ολέθριαν πλάνην. Μακράν τούτου φοβούμαι μη αποδειχθή ημέραν τινά ότι ο Μέγας Αλέξανδρος εγειρόμενος εκ του τάφου θα εννόη ευκολώτερον την δήθεν βουλγαρικήν ταύτην διάλεκτον ή όσον θα εννόη τα δήθεν ελληνικώτερα ιδιώματα του Κύπριου ή και του Πελοποννήσιου αγρότου» (Ίων Δραγούμης, «Τα τετράδια του Ίλιντεν», σελ. ΚΣΤ’).

II. ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΣΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν οι Σκοπιανοί να μιλάνε Σλαβικά και να μην είναι Σλάβοι. Η γλώσσα δεν έχει σχέση πάντα με την καταγωγή. Και οι Βούλγαροι μιλάνε Σλαβικά, αλλά δεν είναι Σλάβοι. Στην πραγματικότητα οι ανθρωπολογικές μελέτες που έχουν γίνει στη Βαλκανική χερσόνησο έχουν δείξει ότι η πλειοψηφία των λαών που μιλάνε Σλαβικά στα Βαλκάνια δεν είναι Σλάβοι, αλλά έχουν απλώς εκσλαβισθεί γλωσσικά. Ο R. Biasutti στο βιβλίο του «La razze ei Popoli dellaTerra» (έκδ. 1954, σελ. 257) αναφέρει ότι «ο Pittard, ένας από τους καλύτερα γνωρίζοντες τα ανθρωπολογικά ζητήματα της Βαλκανικής, παρουσιάζεται πεπεισμένος ότι οι ομιλούντες τη σλαβική γλώσσα Βαλκανικοί λαοί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους δεν ανήκουν στον αρχικό σλαβικό κλάδο, αλλά απλώς εκσλαβίσθηκαν». 

Επί του θέματος αυτού ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός αναφέρει: «Είναι γνωστό, ότι τα σλαβικά φύλα πέρασαν τον Δούναβη προς τα Βαλκάνια κατά τον 6ο και 7ομ.Χ. αιώνα. Αυτές όμως οι μετακινήσεις, όπως δείχνει το ανθρωπολογικό υλικό, δεν ήταν τόσο μεγάλες ώστε να αλλάξουν τον φυσικό τύπο των λαών που ζούσαν σε αυτές τις χώρες» («Η Προέλευση των Ελλήνων», σελ. 239). Τα ίδια υποστηρίζουν οι Ρώσοι ανθρωπολόγοι Γ. Ντέμπετς, Τ. Τροφίμοβα και Ν. Τσεμποξάροβ, αλλά και ο Ρουμάνος ανθρωπολόγος Al Manuila, ο οποίος το 1957 διαπίστωσε ανθρωπολογική ομοιότητα σε όλο τον βαλκανικό χώρο. Κοινή λοιπόν πεποίθηση των ανθρωπολόγων είναι ότι η διάδοση των σλαβικών γλωσσών δεν συνοδευόταν από μαζικές μετακινήσεις λαών. Άρα το γεγονός ότι οι Σκοπιανοί μιλάνε Σλαβικά δεν συνεπάγεται ότι είναι Σλαβικής καταγωγής.

III. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΙΛΠΩΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΦΩΝΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Ο Στίλπων Κυριακίδης στο βιβλίο του «Τα βόρεια εθνολογικά όρια του Ελληνισμού» (Θεσσαλονίκη, 1946, σελ. 59) γράφει για την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της Δυτικής Μακεδονίας:

«Κατά τους χρόνους λοιπόν τούτους (σ.σ. εννοεί στις αρχές του 20ου αιώνα) οι κατοικούντες τα τρία μακεδονικά βιλαέτια, της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηρίου και των Σκοπίων, εάν αφήσωμεν κατά μέρος ολιγανθρώπους τινάς εθνότητας, όπως είναι οι Εβραίοι, οι Αθίγγανοι, οι Αρμένιοι και οι εν τη περιοχή κυρίως των Σκοπίων Αλβανοί, είναι κατά την γλώσσαν μεν τουρκόφωνοι οι μουσουλμάνοι, οι δε ελληνόφωνοι, οι δε σλαβόφωνοι. 

Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά, μολονότι Βούλγαροι και Σέρβοι επιστήμονες και προπαγανδισταί ισχυρίσθηκαν πολλάκις ότι πρόκειται περί εξελληνισμένων Σλάβων. Περί των Σλαβοφώνων όμως ηγέρθη αμφισβήτησις μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων και Ελλήνων ως προς την καταγωγήν και εθνικότητα αυτών. Και η αμφισβήτησις αύτη είναι δικαιολογημένη, μολονότι δεν διεξήχθη πάντοτε με την απαιτουμένην επιστημονικήν ειλικρίνειαν και την ιστορικήν αλήθειαν. Ας ίδωμεν λοιπόν τι ακριβώς συμβαίνει».

Πριν συνεχίσουμε με τα όσα πολύ ενδιαφέροντα μας λέει ο Στ. Κυριακίδης, ας δούμε μια σύγχυση που τον διέπει, σύγχυση από την οποία διακατέχονται όλοι εν γένει οι ασχολούμενοι με τα εθνολογικά ζητήματα ιστορικοί και εθνολόγοι. Συγχέουν το ζήτημα της καταγωγής με το ζήτημα της εθνικότητας. Και είναι φυσικό τούτο, διότι δεν είναι ανθρωπολόγοι.Άλλο καταγωγή και άλλο εθνική συνείδηση. Η εθνική συνείδηση είναι πολλάκις αποτέλεσμα προπαγάνδας. Η σύγχυση του Κυριακίδη είναι εμφανέστατη, όταν γράφει: «Περί των σλαβοφώνων όμως ηγέρθη αμφισβήτησις μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων και Ελλήνων ως προς την καταγωγήν και εθνικότητα αυτών». Δηλαδή ο Κυριακίδης συγχέει την καταγωγή με την εθνικότητα. Θα μπορούσε για παράδειγμα οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι να είναι κοινής καταγωγής (Σλάβοι) αλλά διαφορετικής εθνικότητας. Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες και οι Βούλγαροι είναι κοινής καταγωγής. 

Αποτέλεσμα της σύγχυσης που διέπει τον Κυριακίδη είναι και το γραφέν υπ’ αυτού: «Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά». Στη σύγχυση αυτή του Κυριακίδη έρχεται να προστεθεί μια άλλη σύγχυση, και αυτή είναι το ζήτημα της γλώσσας. Η γλώσσα δεν σχετίζεται πάντα με την καταγωγή. Η γλώσσα όμως μπορεί να συμβάλλει σε αλλοίωση της εθνικότητας μιας πληθυσμιακής ομάδας. Και σε αυτές τις συγχύσεις έρχεται να προστεθεί και μια ακόμα σύγχυση του Κυριακίδη, το θέμα της θρησκείας. «Περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων», γράφει ο Κυριακίδης. Και ποιος του είπε ότι αυτοί οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι ήταν κατ’ ανάγκη τουρκικής καταγωγής; Θα μπορούσαν να είναι αυτόχθονες Βαλκανικοί πληθυσμοί που εκτουρκίστηκαν γλωσσικά και εξισλαμίστηκαν. Πολλοί Έλληνες θεωρούνταν Τούρκοι, επειδή ήταν Μουσουλμάνοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Τουρκοκρήτες, οι οποίοι ήταν Έλληνες Κρήτες και εξισλαμίστηκαν. Λόγω της θρησκείας τους εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα χωρίς την θέλησή τους παρά το γεγονός ότι ήταν Έλληνες. Διώχναμε Έλληνες λόγω θρησκείας!

Τονίσαμε πριν ότι η γλώσσα δεν σχετίζεται απαραίτητα με την καταγωγή ενός λαού. Η ταύτιση γλώσσα=καταγωγή είναι αντιεπιστημονική και προπαγανδιστική. Πάνω σε αυτό έχουν στηριχθεί όλοι οι προπαγανδιστές και πλαστογράφοι, για να αλλοιώσουν την πραγματικότητα της καταγωγής των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνεται ο Κυριακίδης, όταν γράφει: «Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά, μολονότι Βούλγαροι και Σέρβοι επιστήμονες και προπαγανδιστές ισχυρίσθηκαν πολλάκις ότι πρόκειται περί εξελληνισμένων Σλάβων».

Δηλαδή οι Σλάβοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι όχι μόνο οι Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ήταν Σλάβοι αλλά και οι Ελληνόφωνοι. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες. Αυτό αποδεικνύεται από τις σύγχρονες ανθρωπολογικές και γενετικές μελέτες. Και αυτό φαίνεται ότι το αντιλήφθηκε ο Κυριακίδης, όπως φαίνεται από τα όσα γράφει για την καταγωγή των σλαβόφωνων πληθυσμών. Ας δούμε τη συνέχεια του κειμένου του Κυριακίδη:

«Οι αμφισβητούμενοι σλαβόφωνοι πληθυσμοί, οι οποίοι κατοικούν από της βορειοτέρας Μακεδονίας μέχρι της περιοχής των Σκοπίων, είναι εκ καταγωγής Βούλγαροι, Σέρβοι ή Έλληνες; Την ορθήν λύσιν της απορίας δύναται να μας δώση μόνον η ιστορία.

Ποία ήτο η εθνολογική κατάστασις των περιοχών τούτων κατά τους χρόνους του Βυζαντίου μας είναι ήδη γνωστόν. Μέχρι μεν του Ζ’ αιώνος το κυρίαρχον εθνικόν στοιχείον εν τη περιοχή ταύτη ήσαν οι Έλληνες, μετά τινών εκρωμανισμένων Ελλήνων επίσης την καταγωγήν, των Κουτσοβλάχων, κατοικούντων εις ορεινάς περιοχάς.Από του Ζ’ αιώνος προστέθηκαν και διάφορα σλαβικά φύλα, τα οποία εγκατεστάθησαν και αυτά αμειγέστερον μεν εις τα όρη, αναμείξ δε μεθ’ Ελλήνων εις πεδινάς κώμας. Η θεωρία περί Πρωτοβουλγάρων, ελθόντων ομού μετά των Σλάβων έκτοτε ή και παλαιότερον, είναι επιστημονικός μύθος κίβδηλος, τον οποίον έπλασαν ευφάνταστοι πανσλαβισταί βουλγαρόφιλοι επιστήμονες, δια να στηρίξουν αδικαιολογήτους άλλως αξιώσεις. 

Το όνομα του Βουλγάρου εδόθη εις τους ξένους τούτους προς τους Βουλγάρους πληθυσμούς δυστυχώς υφ’ ημών των Ελλήνων κατά τους χρόνους των αγώνων του Βυζαντίου κατά του Σαμουήλ. Αι νίκαι του Βασιλείου του Β’ και η υποταγή της Βουλγαρίας εις το Βυζάντιον ενίσχυσαν εκ νέου τον Ελληνισμόν εις τας περιοχάς ταύτας. Ταυτοχρόνως εις τας ιδίας περιοχάς εγκατεστάθησαν κατά καιρούς υπό των Βυζαντινών βασιλέων και άλλοι λαοί, όπως Πατσινάκαι εις την Αρδέαν, Τούρκοι Βαρδαριώται, δηλ. Ούγγροι, εις τον μέσον ρουν του Αξιού, Κόμανοι και Πατσινάκαι από Νύσσης μέχρι Σόφιας. Πλην τούτων υπήρχον και οι Βλάχοι, οι τε εξ Ελλήνων και οι εξ Ιλλυριών και Θρακών. Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι λαοί;».

Πολύ εύλογο το ερώτημα αυτό του Κυριακίδη. Τι έγιναν όλοι αυτοί οι λαοί; Εξαφανίστηκαν; Ασφαλώς και όχι. Αυτή είναι η θεωρία μας. Ότι οι κάτοικοι της Βαλκανικής Χερσονήσου είναι κατά βάση αυτόχθονες Ελληνοπελασγικοί (Ελληνοιλλυριοθρακικοί) πληθυσμοί. Ας δούμε τι απάντηση δίνει ο Κυριακίδης στο ερώτημα «τι απέγιναν όλοι αυτοί οι λαοί»:

«Οι μεν Έλληνες διετηρήθησαν αμιγείς και ανόθευτοι και με ακμαίον το εθνικόν αίσθημα εις τα νοτιώτερα, κατά μεγαλυτέρας δε ή μικροτέρας νησίδας εις τας βορειοτέρας πόλεις και πολίχνας, εις την βορειοτέραν όμως ύπαιθρον αφομοιώθησαν κατά κανόνα γλωσσικώς υπό των παροικούντων Σλάβων, προς τους οποίους εξίσωσεν αυτούς η τουρκική κατάκτησις μεταβαλούσα τους πρώην κυρίους της γης δουλοπαροίκους. Την αυτήν τύχην υπέστησαν και οι άλλοι λαοί, οι εξελληνισμένοι πιθανώτατα Βαρδαριώται και οι βορειότεροι Έλληνες Βλάχοι, εξ όλων δε τούτων απετελέσθη ο σύγχρονος σλαβόφωνος πληθυσμός των μνημονευθέντων τριών βασιλείων».

Ο Κυριακίδης πολύ σωστά καταλήγει στο συμπέρασμά μας ότι οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας είναι στην πλειοψηφία τους Ελληνικής καταγωγής. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι και οι βορειότεροι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Βαλκανικής είναι ελληνογενείς.

Γεννάται όμως το ερώτημα: το να εκσλαβιστούν γλωσσικά τόσοι λαοί δεν είναι απόδειξη ότι οι Σλάβοι αποτελούσαν σημαντική πλειονότητα, η οποία απορρόφησε τους ξένους; Η απάντηση είναι κατηγορηματική. Όχι. Όπου η σλαβική γλώσσα συγκρούστηκε με ξένη υπερίσχυσε αυτή. Έτσι οι Φίνοι, οι οποίοι κατά τον Θ’ αιώνα κατείχαν ολόκληρη τη βόρεια Ρωσία, εκσλαβίστηκαν γλωσσικά, όπως και όλοι οι βορειότεροι Ιλλυριοί, όπως για παράδειγμα οι Μαυροβούνιοι εκσλαβίστηκαν γρήγορα και οι Βούλγαροι, οι οποίοι υπέταξαν τους Σλάβους της Μυσίας. Γενικά ισχύει κατά την παρατήρηση του Κ. Άμαντου ο κανόνας, ότι μεταξύ γειτόνων Σλάβων και άλλων λαών η μειοψηφία η σλαβική νικούσε γλωσσικά (Κ. Άμαντου, «Μακεδονικά. Συμβολή εις την μεσαιωνικήν ιστορίαν και εθνολογίαν της Μακεδονίας», Αθ. 1929).

Οι σλαβόφωνοι λοιπόν της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας είναι εκσλαβισμένοι γλωσσικά Έλληνες. Γράφει ο Κυριακίδης: «Η έρευνα δυστυχώς των σλαβοφώνων τούτων, ητε ανθρωπολογική και η λαογραφική και η γλωσσική, δεν προχώρησε τόσον, ώστε να διακρίνη το ποσόν και την προέλευσιν των ξένων παρ’ αυτοίς στοιχείων. Εν τούτοις και εκ των γνωστών, ιδία γλωσσικών στοιχείων προκύπτει αναντιρρήτως ότι εις τας φλέβας αυτών ρέει άφθονον ελληνικόν αίμα».

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μόνο που, όταν ο Κυριακίδης έγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο, το 1946, δεν υπήρχε όντως καμιά ανθρωπολογική μελέτη, που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Κυριακίδη, ότι στις φλέβες των σλαβόφωνων ρέει άφθονο ελληνικό αίμα. Η ανθρωπολογική μελέτη του Άρη Πουλιανού στους σλαβόφωνους πληθυσμούς της Ελλάδας, όπως αυτή παρουσιάστηκε στο βιβλίο του «Η προέλευση των Ελλήνων», που απετέλεσε και τη διδακτορική του διατριβή, απέδειξε ότι οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας είναι αυτόχθονες. Πρόκειται δηλαδή περί εκσλαβισθέντων γλωσσικά Ελλήνων.

Ο Κυριακίδης χωρίς τη γνώση της ανθρωπολογίας έφτασε στο σωστό συμπέρασμα από τα γλωσσολογικά δεδομένα. Γράφει: «Ό, τι παρετηρήθη εις την διάλεκτον των Πομάκων, το ίδιον παρετηρήθη και εις την διάλεκτον των σλαβόφωνων τούτων, ότι δηλ. υπάρχουν άφθονα ελληνικά στοιχεία όμοια προς τα ευρισκόμενα παρά τοις Πομάκοις, στοιχεία δηλ. μη δυνάμενα να αποδοθώσιν εις την επίδρασιν του ελληνικού πολιτισμού και δη της εκκλησίας και του σχολείου, αλλά προερχόμενα εκ διγλωσσίας, όπως είναι τα ρήματα και οι λέξεις του καθημερινού βίου. Τα στοιχεία ταύτα υπό των ξένων απεδόθησαν εις την επίδρασιν του ελληνικού πολιτισμού και δη της εκκλησίας και του σχολείου. Τούτο είναι πρόχειρος ερμηνεία, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται εις τα πράγματα».

Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα των πανσλαβιστών. Ότι δήθεν η Εκκλησία και τα Ελληνικά σχολεία εξελλήνιζαν μη ελληνογενείς πληθυσμούς. Και το ίδιο υποστηρίζουν και μερικοί για τον Ελληνισμό της Ηπείρου, ότι τάχα αυτός είναι δημιούργημα της Εκκλησίας και των Ελληνικών σχολείων! Τέτοια παραχάραξη της ιστορίας! 

Αλλά ας δούμε γιατί δεν ευσταθεί αυτή η άποψη για τους σλαβόφωνους πληθυσμούς. Γράφει ο Κυριακίδης: «Εκ της εκκλησίας δεν ήτο δυνατόν να εισαχθώσι παρά μόνον εκκλησιαστικαί λέξεις, εκ δε του σχολείου λέξεις πνευματικότερου πολιτισμού, μολονότι με την διδασκαλίαν της καθαρευούσης και τούτο είναι αμφίβολον. Αλλά και εκ του ανωτέρω πολιτισμού δεν εισάγονται ει μη πνευματικώτεραι λέξεις ή ονόματα υλικών αγαθών, αγνώστων τέως εις τους δεχομένους αυτά, και όχι λέξεις του καθ’ ημέραν βίου, με τας οποίας κάθε γλώσσα είναι εφωδιασμένη, οσονδήποτε πτωχή και αν είναι. Όθεν πρέπει να ζητήσωμεν αλλαχού την αιτίαν της παρουσίας των ξένων γλωσσικών στοιχείων εν τινι γλώσση, όταν ταύτα είναι του καθ’ ημέραν λόγου, τα οποία απαραιτήτως υπάρχουν εις κάθε γλώσσαν, και ιδίως επίθετα και ρήματα και μόρια. 

Σας αναφέρω μερικά παραδείγματα εκ των σημειωθέντων υπό του αειμνήστου γυμνασιάρχου Μπουκουβάλα (Γ. Μπουκουβάλα, “Η γλώσσα των εν Μακεδονία Σλαβοφώνων” εν “Ελληνισμώ” τ. Η 1905 σ. 906 κ.ε. Βλ. και άλλας συλλογάς εν τω αυτώ περιοδικώ Θ’ 1906, σ. 58, κ.ε. 148 κ.ε.) και του Γάλλου σλαβολόγου Mazon (Andre Mazon, “Documents, contes et chansons slavesdel’ Albanie sud”, Paris, 1936 σ. 103 κ.ε.): άνουστου, αρπάζουβαμ, αρέσαμ, βάψουβαμ, βαριούσαμ, βρώμα, δίπλιαμ (=διπλώνω), έλα, ζαλίσουβαμ, θειόκα, καψ (=θέρμη), κλώτσαμ, ενού (=ενώ), λαθηψά (=ελανθάσθην), λείψαμ (=λείπω), σπολλάτ, τεντώσουβαμ, όρσε, ορίστε, κάκο κρονινάκει κ.τ.λ. Ο Μπακουβάλας συνεκέντρωσε 656 τοιαύτας λέξεις, ισχυριζόμενος ότι και πολλαί άλλαι υπάρχουν. Παρατηρεί δε ο ίδιος και την κώφωσιν του ο εις ου, την οποίαν παρετήρησεν ο Jirerek εις την Ανατολικήν Ρωμυλίαν, πράγμα το οποίον δεικνύει την επίδρασιν των βορείων ελληνικών ιδιωμάτων επί της σλαβικής ταύτης διαλέκτου».

Με λίγα λόγια ο Κυριακίδης λέει ότι η ύπαρξη ελληνικών λέξεων του καθημερινού βίου στη γλώσσα των σλαβοφώνων όπως και το φαινόμενο της κωφώσεως δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε στην Εκκλησία ούτε στα σχολεία που δίδασκαν την καθαρεύουσα. Γράφει ο Κυριακίδης: «Το πλήθος και το είδος των λέξεων τούτων προϋποθέτει αναγκαίως ό, τι και προηγουμένως είπομεν, ότι οι άνθρωποι, οι λαλούντες την διάλεκτον ήσαν κάποτε δίγλωσσοι, αφομοιωθέντες συν των χρόνω, όπερ αποτελεί ασφαλές και αναντίρρητον τεκμήριον περί της παρουσίας πολλών Ελλήνων, συμβιούντων μετά των σλαβοφώνων τούτων. Κατά ταύτα δεν πρέπει να θεωρηθή διόλου παράδοξον ότι πολυάριθμοι σλαβόφωνοι επίστευσαν και πιστεύουν ότι είναι Έλληνες και ηγωνίσθησαν είπερ τι και άλλος κατά τον μακεδονικόν αγώνα εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι δια της μαχαίρας και του πυρός προσεπάθουν να εμβάλουν και εις αυτούς, όπως και εις τους Πομάκους, βουλγαρικήν συνείδησιν, την οποίαν απηχθάνοντο. Είναι οι γνωστοί Γραικομάνοι, όπως τους απεκάλουν οι Βούλγαροι».

Οι σλαβόφωνοι λοιπόν κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν Έλληνες στην καταγωγή και είχαν ελληνική εθνική συνείδηση όχι επειδή τους την επέβαλε τάχα το Πατριαρχείο, αλλά διότι ήταν Έλληνες στην καταγωγή και είχαν διατηρήσει την ελληνική εθνική τους συνείδηση. Οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας που είχαν ρευστή εθνική συνείδηση, ή αν θέλετε, δεν είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, ήταν και αυτοί Έλληνες που δυστυχώς λησμόνησαν την ελληνική τους καταγωγή. Αυτοί λοιπόν είναι οι σλαβόφωνοι κάτοικοι των Σκοπίων. Οι λησμονήσαντες την ελληνική καταγωγή τους Μακεδόνες. Πρόκειται δηλαδή περί γνησίων Ελληνομακεδόνων. Η προσπάθεια λοιπόν του να γίνουν Έλληνες δεν αποτελούσε προσπάθεια εξελληνισμού τους αλλά επανελληνισμού τους, επιστροφής τους στον Ελληνισμό.

IV. Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ


Την ελληνική καταγωγή των κατοίκων των Σκοπίων επιβεβαιώνει και ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ν. Ανδριώτης, ο οποίος γράφει: «Όπως συμβαίνει και για τις άλλες σλαβικές γλώσσες της Βαλκανικής, έτσι και για το ιδίωμα του κράτους των Σκοπίων η γλώσσα που επέδρασε σ’ αυτό περισσότερο από κάθε άλλη ξένη γλώσσα είναι η Ελληνική. Η συνεχής επί αιώνες και αδιάκοπη πολιτιστική επικοινωνία των κατοίκων της με τους Έλληνες, η μακρόχρονη διοίκησή της από το βυζαντινό κράτος και την ορθόδοξη ελληνική Εκκλησία και το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σημαντικό μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν, όλα αυτά εξηγούν θαυμάσια το μεγάλο πλήθος των ελληνικών γλωσσικών στοιχείων που κατά καιρούς εισέδυσαν και μονιμοποιήθηκαν στο σλαβικό της ιδίωμα».

Να προσεχθεί αυτό που γράφει ο Ανδριώτης: «το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σημαντικό μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν». Συμφωνούμε με τον Ανδριώτη με μια μικρή αλλαγή: «το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν». Αυτό αποδεικνύεται από τα ανθρωπολογικά δεδομένα, αλλά ο Ανδριώτης ως γλωσσολόγος προσπαθεί να στηρίξει τη θέση του με γλωσσικά δεδομένα. Γράφει ο Ανδριώτης: «Τα ελληνικά αυτά γλωσσικά στοιχεία του ιδιώματος είναι τόσο πολυάριθμα, ώστε παρέσυραν αρκετούς Έλληνες λογίους που ασχολήθηκαν παλαιότερα με το ιδίωμα αυτό, να νομίσουν ότι πρόκειται για ελληνική διάλεκτο ανάμεικτη με σλαβικά στοιχεία. Η πλάνη τους αυτή μπορεί σήμερα να τους συγχωρεθή με το ελαφρυντικό ότι δεν ήταν γλωσσολόγοι και δεν ήξεραν ότι ο χαρακτήρας μιας γλώσσας δεν προσδιορίζεται από τις λέξεις της αλλά από τη γραμματική της».

Αυτές οι ελληνικές λέξεις στο σλαβομακεδονικό ιδίωμα οφείλονται σε ελληνική πολιτιστική επίδραση; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την δίνει ο Ανδριώτης γράφοντας: «Το μεγάλο πλήθος και το σημασιολογικό περιεχόμενο των ελληνικών λέξεων του ιδιώματος αυτού ξεπερνούν κάθε όριο κανονικής επίδρασης που μια γλώσσα μπορεί να δεχτή από τη γλώσσα ενός γειτονικού, έστω και πιο πολιτισμένου λαού, και πείθουν ότι δεν πρόκειται πια εδώ για απλή πολιτιστική επίδραση. 

Γιατί στις λέξεις αυτές δεν πρόκειται ούτε μόνο για όρους διοικητικούς, δικαστικούς, στρατιωτικούς και εκκλησιαστικούς, που ήταν φυσικό να πάρουν οι Σλάβοι της Βαλκανικής από το κυρίαρχο βυζαντινό κράτος, όπως λ.χ. hartofilaks,panipersevast, sevastokrator, archierei, ikona, metanija, efharistija, ούτε μόνο για όρους της σχολικής ζωής, όπωςdaskal, gramatik, kondil, filosof, ούτε μόνο για λέξεις αρχαίες ελληνικές που έγιναν διεθνείς επιστημονικοί όροι και τις καρπώνεται κάθε νεοφώτιστος λαός έμμεσα από τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως apopleksija, epilepsija,diplomatika, politika. Πρόκειται κατά μέγα μέρος για λέξεις που εκφράζουν έννοιες της καθημερινής ζωής, που στα καλά καθούμενα δεν τις δανείζεται ο ένας λαός από τον άλλο, γιατί ούτε ότι δεν είχε πριν δικές του λέξεις για τις έννοιες αυτές είναι νοητό ούτε ότι, ενώ είχε δικές του, τις ξέχασε και πήρε τις ξένες» (Ν. Ανδριώτη, «Το Ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του», Θεσσαλονίκη, 1960).

Τα όσα γράφει ο Ανδριώτης επιβεβαιώνουν τη θέση μας ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων πριν τον εκσλαβισμό τους ήταν Έλληνες και μιλούσαν Ελληνικά. Αυτό επιβεβαιώνεται από την έκδοση του Ed. Stanford, ‘An Ethnological Map ofEuropean Turkey and Greece and Statistical Tables of Population’, London, 1877, όπου αναφέρεται: «Το μακεδονικό ιδίωμα έχει στενότατη συγγένεια με την ελληνική γλώσσα και αν συσχετισθεί με τα ήθη και τα έθιμα αυτών που το ομιλούν, με τη δημοτική τους ποίηση, την ιδιοσυγκρασία και τα χαρακτηριστικά τους, καταλήγει στο ότι αυτοί είναι κατά το πλείστο ελληνικής καταγωγής».

V. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Ο K. Jiricek στο έργο του «Geschichte der Bulgaren» (Prag. 1876) και ο Vaillant στο «Un Lexique Macedonien du XV eme siecle» δέχονται ότι το σλαβόφωνο αυτό ιδίωμα είναι στη βάση του ελληνικό. Το ίδιο απέδειξαν ο Κ. Τσιούλκας, γυμνασιάρχης από το Μοναστήρι, στο βιβλίο του «Συμβολή εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων» (Αθήναι, 1907) και ο δάσκαλος από την Έδεσσα Γ. Γεωργιάδης στη μελέτη του «Το μιξόγλωσσον εν Μακεδονία ιδίωμα και η εθνολογική κατάσταση των ομιλούντων τούτο Μακεδόνων» (Έδεσσα, 1948). Ο Ν. Καζάζης στο ‘L’ Hellenisme et la Macedoine’ (Paris, 1903, σ. 61) αναφέρει σειρά ονομάτων επιφανών Σλάβων ή σλαβόφιλων συγγραφέων (Schafarik, Chapcareb,Pawlowski, Draganoff, Gron, Novacovitch, Betsikoff κ.α.) που δέχονται ότι το σλαβόφωνο αυτό ιδίωμα είναι συγγενές με την ελληνική γλώσσα και όχι σερβικό ή βουλγαρικό. Το ίδιο αναφέρει και ο Brailsford στο βιβλίο «Macedonia, its races and their future» (London, 1902, σ. 101). Βέβαια αυτές οι απόψεις δεν είναι σωστές. Όντως το σλαβομακεδονικό ιδίωμα είναι σλαβικό, περιέχονται όμως σε αυτό τόσες ελληνικές λέξεις του καθημερινού βίου, που δείχνει ότι οι ομιλούντες το ιδίωμα αυτό είναι Ελληνικής καταγωγής.

Θα πρέπει να σταθούμε εδώ στο βιβλίο του Βορειομακεδόνα φιλόλογου Κ. Ι. Τσιούλκα «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της Σλαβοφανούς Μακεδονικής Γλώσσης προς την Ελληνικήν». Ο Κ.Ι Τσιούλκας βρήκε ότι στο Σλαβομακεδονικό ιδίωμα της εποχής του διασώζονταν 1.260 λέξεις Ομηρικής προέλευσης (ενώ εμείς εδώ στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε μόνο 650) και 4.000 νεότερες ελληνικές. Αυτό σημαίνει ότι οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας και των Σκοπίων πριν από τον γλωσσικό τους εκσλαβισμό μιλούσαν Ελληνικά. Δεν έχει λοιπόν άδικο ο στρατηγός και εθνολόγος Ξέρξης Λίβας στο βιβλίο του «Η Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του Ελληνισμού», όταν γράφει για τους Σλαβομακεδόνες: «Πρόκειται περί καθαροαίμων Ελληνομακεδόνων. Δεν είναι ουδεμία υπερβολή εάν λεχθή, ότι όσοι ωμίλησαν ποτέ ή ομιλούν ακόμη το Μακεδονικόν ιδίωμα – και συμβαίνει τούτο εις μεγάλην έκτασιν προς βορράν, μέχρι των πηγών του Αξιού και του Στρυμόνος και πέραν αυτών – όλοι αυτοί υπήρξαν αναμφισβητήτως και αναντιρρήτως Έλληνες μετά μεγαλυτέρας βεβαιότητος παρ’ ό, τι δι’ οιονδήποτε άλλον σημερινόν Έλληνα».

VI. Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΣΛΑΒΙΣΘΕΝΤΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την ανθρωπολογική έρευνα του διάσημου ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού. Ο Άρης Πουλιανός που μελέτησε ανθρωπολογικά τους Σλαβόφωνους των Σκοπίων και του Πιρίν ανέφερε ότι: «Οι Σλαβόφωνοι των Σκοπίων και του Πιρίν της Βουλγαρίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες» (συνέντευξή του στο περ. Δαυλός, τ. 126). Το ότι οι Σκοπιανοί δεν είναι Σλάβοι, αλλά ανήκουν στον μεσογειακό ανθρωπολογικό τύπο επιβεβαιώνουν ο Γιουγκοσλάβος ανθρωπολόγος Ζ. Γαβρίλοβιτς, ο Γερμανός ανθρωπολόγος Χ. Σάντε και ο Βούλγαρος ανθρωπολόγος Μεθ. Ποπώφ.

VII. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι Σκοπιανοί λοιπόν δεν είναι Σλάβοι αλλά Έλληνες. Το Ελληνικό κράτος αντί να τους αρνείται την ελληνικότητα, θεωρώντας τους Σλάβους, θα έπρεπε να τους πείσει για την ελληνική τους καταγωγή. Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στο Σκοπιανό είναι εντελώς εσφαλμένη. Αναρωτιέται κανείς γιατί η σύγχρονη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας θέλει τους Σλαβομακεδόνες ως Σλάβους ή Βούλγαρους, χαρίζοντάς τους έτσι στον πανσλαβισμό ή στη Μεγάλη Βουλγαρία. Οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής της Βουλγαρίας θα τρίβουν τα χέρια τους με τέτοια εξωτερική πολιτική. Είναι σαν να εργάζονται οι Έλληνες πολιτικοί για το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας. 

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν έπρεπε να εστιαστεί στο όνομα του κρατιδίου των Σκοπίων. Οι Σκοπιανοί δικαίως θέλουν το κράτος τους να ονομάζεται Μακεδονία και δικαίως θέλουν να λέγονται Μακεδόνες, διότι είναι Έλληνες. Το Ελληνικό κράτος σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχθεί την ύπαρξη ξεχωριστής Μακεδονικής εθνότητας, αλλά πρέπει να εντάξει τους Σκοπιανούς στο Ελληνικό έθνος. Η πολιτική του σύγχρονου Ελληνικού κράτους θα έπρεπε να ήταν η επανελλήνιση των Σλαβομακεδόνων και η ένταξή τους στον ελληνικό εθνικό κορμό. Έτσι θα επεκτείνονταν τα σύνορα της Ελλάδας, αφού θα συμπεριλαμβανόταν το κρατίδιο των Σκοπίων στο Ελληνικό κράτος, και θα είχαμε μια πιο ισχυρή και μεγάλη Ελλάδα. Οι Σκοπιανοί είναι Έλληνες και πρέπει να επιστρέψουν στον Ελληνισμό.

Μάριος Δημόπουλος

Γλωσσολόγος-Εθνολόγος

Διατροφολόγος

Μέλος του American Council of Applied Clinical Nutrition

2 comments:

  1. Ασχολήσου Δημόπουλε με την διατροφή και άσε πάλι το ανθελληνικό παραλήρημα, είσαι γνωστός για τις φιλοαλβανικές σου τάσεις και δυστυχώς σε ότι λες δεν μπορείς να το αποδείξεις. Μένεις μόνο στα λόγια. Αυτά που λες είναι μόνο ενδείξεις και βεβαίως αναληθείς. Η καταγωγή των λαών αποδεικνύεται μόνο μέσα από αναλύσεις του γονιδιώματος-DNA. Τα λόγια και οι ιστορίες, είναι ενδείξεις οι οποίες εύκολα διαστρεβλώνονται, όταν εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Δυστυχώς για εσένα, σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου (μέσα σε αυτά τις Αμερικής, Καναδά, Ισραήλ, Αραβικών χωρών, Σουηδίας, Ιρλανδίας, Ισπανίας, Αυστραλίας, Ελλάδας......), ύστερα από αναλύσεις γονιδιώματος, τόσο των Ελλήνων, όσο και των Σκοπιανών, Αλβανών... φτάσανε στο αποτέλεσμα-συμπέρασμα, ότι οι Σκοπιανοί και οι Αλβανοί είναι Σλάβοι και ουδεμία σχέση γονιδιωματική δεν έχουν με τους Έλληνες. Οι δε Έλληνες έχουν διατηρήσει το γονιδίωμα τους ίδιο με αυτό των Αρχαίων Ελλήνων και στην γονιδιακή φυλή των Ελλήνων ανήκουν οι Πομάκοι και οι Αρβανίτες. Οπότε ότι και να λες για το συγκεκριμένο θέμα δεν ισχύει, διότι πια έχει απαντηθεί επιστημονικά και όχι από ένα άτομο αναρμόδιο σαν και του λόγου σου. Σταμάτα την άθλια, Αλβανική προπαγάνδα, διότι κατάντησες γελοίος. Στην Ελλάδα με το προαναφερθέν θέμα ασχολήθηκαν και το απέδειξαν οι Βιολόγοι (και οι μοναδικοί αρμόδιοι για την προέλευση των λαών και την τυχόν κοινή καταγωγή τους και όχι γλωσσολόγοι- διατροφολόγοι) Καθηγητές του Αριστοτελείου και Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Τριανταφυλλίδης και κ. Πίτσιος αντίστοιχα. Όποιοι θέλουν να δουν τις αποδείξεις και τα αποτελέσματα θα απευθυνθούν στους εν λόγους κυρίους ή και στα προαναφερθέντα ξένα Πανεπιστήμια και όχι σε παπατσίδες-τρομολάγνους. Όσο αφορά το αντικείμενο σπουδών σου (αν όπως λες τελείωσες γλωσσολογία), να σου πω ότι η γλώσσα αποτελεί ένδειξη και όχι απόδειξη. Η οποία μπορεί εύκολα να δανειστεί από έναν λαό ο οποίος στερείτε γλωσσικού ιδιώματος, αλλά αυτό δεν του αλλάζει και το γονιδίωμα. Η γλώσσα εύκολα μεταφέρεται, υιοθετείται, δανείζεται και χρησιμοποιείται. Το γονιδίωμα όμως δεν έχει τέτοια δυνατότητα. Και στις τυχόν επιμειξίες, αλλάζει και δεν διατηρείται αυτούσιο με την αρχική του μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να απαντήσω σε αυτό το κατάπτυστο παραλήρημα! Δυστυχώς η μελέτη του Τριανταφυλλίδη είναι μια από τις αντιεπιστημονικότερες μελέτες που έχουν δημοσιευθεί ποτέ στην ιστορία της γενετικής. Ετοιμάζω ειδική μελέτη-απάντηση στο αντιεπιστημονικό παραλήρημα του Τριανταφυλλιδη. Ο Τριανταφυλλοδης παρουσιαζει εσκεμμενως κάποιες γενετικές μελέτες που δείχνουν τάχα ότι οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί έχουν εντελώς διαφορετικο DNA από τους Έλληνες, ενώ από την άλλη (εδώ πεθαίνω από τα γέλια) οι πιο κοντινοί γενετικά με τους Έλληνες είναι, λέει ο ευφάνταστος Τριανταφυλίδης, οι Ρουμάνοι!!! Γελάει ο κόσμος! Και το δικαιολογεί γράφοντας ότι αυτό οφείλεται στις ελληνικές κοινότητες στη Ρουμανία! Αν είναι δυνατόν οι Ρουμάνοι να έχουν το ίδιο DNA με εμάς, επειδή οι Έλληνες έκαναν κάποιες ελληνικές κοινότητες! Τότε γιατί να μην έχουν και αλβανικό DNA, αφού οι Αλβανοί είχαν πολλές αλβανικές κοινότητες εκεί; Γιατί να μην έχουν και Ρωμαϊκό DNA, αφού οι Ρωμαίοι είχαν πάει εκεί σωρηδόν, εξού και ο εκλατινισμός των Δακων; Αυτές τις ανοησίες γράφει ο δήθεν επιστήμονας Τριανταφυλίδης! Επίσης ο Τριανταφυλλίδης γράφει ότι ελληνικό DNA έχουν οι Παστούν λόγω των ταξιδιών του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Ας ενημερώσουμε τον Τριανταφυλλιδη οτι οι Παστούν είναι 50 εκατομμύρια λαός και είναι ινδοιρανικής καταγωγής! Γελάει ο κόσμος με αυτά που γράφει ο Τριανταφυλλίδης. Η μελέτη του Τριανταφυλλιδη δεν διαφερει από τις μπαρουφολογίες των ελλαδέμπορων τηλεπωλητών που μιλάνε για Ομάδες Ε! Δεν διαφέρουν από ψευδοεπιστημονικές μελέτες Σκοπιανών που παρουσιάζουν τους Έλληνες ως Αφρικανούς ελθόντες εκ Σαχάρας! Οι σύγχρονοι γενετιστές παίζουν με τις γενετικές μελέτες και παρουσιάζουν ό, τι αποτέλεσμα θέλουν. Υπάρχουν σαφώς και γενετικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι οι Αλβανοί έχουν το πιο κοντινό DNA με τους Έλληνες, αλλά αυτές τις μελέτες τις αποκρύπτει τεχνηέντως ο προπαγανδιστής Τριανταφυλλίδης. Ομοίως υπάρχουν και γενετικές μελέτες που δείχνουν προσλαβική (=ελληνική) καταγωγή Σλαβομακεδόνων και Βουλγάρων. Επομένως η γενετική, όπως εφαρμόζεται σήμερα, είναι άκρως αναξιόπιστη. Η πιο έγκυρη μελέτη για την καταγωγή των Ελλήνων αποτελεί η ανθρωπολογική έρευνα του Άρη Πουλιανού, και δυστυχως για σένα ο Πουλιανός αποδεικνύει βάσει των ανθρωπομετρήσεών του ότι οι Αλβανοί και οι Σλαβομακεδόνες έχουν κοινή καταγωγή με εμάς! Ε, πες και τον Πουλιανό ''ανθέλληνα'' να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι! Επίσης είσαι και χυδαίος συκοφάντης αφού γράφεις "αν όντως τελείωσες γλωσσολογία", ενώ όλα τα πτυχία μου είναι αναρτημένα στο βιογραφικό μου για τους τυχόν συκοφάντες σαν και του λόγου σου. Και δεν είμαι μόνο διατροφολόγος, όπως προπαγανδιστικά γράφεις, στην προσπάθειά σου να με υποτιμήσεις. Είμαι προς απόκτηση πτυχίου φυσικοπαθητικής ιατρικής και δυστυχώς για τον Τριανταφυλλίδη γνωρίζω αρκετά καλά βιολογία, για να κατανοήσω τις τσαρλατανιές του. Ευτυχώς προς την Ελλάδα έχω αποφασίσει να διεξάγω εγώ με ομάδα βιολογων ειδικές γενετικές μελέτες, οι οποίες θα αποκαταστλησουν τον αληθινό γενετικό χάρτη της Βαλκανικής, και θα ανατρέψουν τις προπαγανδιστικές εθνικοκρατικιστικές μελέτες των Ελλήνων, Σκοπιανών και άλλων Βαλκάνιων εθνικιών, που θέλουν να εξυπηρετήσουν την ψευδοιστορία των κρατών τους. Τα Βαλκάνια είναι καθαρά Ελληνικα, όσο και αν ενοχλεί τους ανθέλληνες Ρωμιούς σαν και σένα! Αλλά θα βάλω από τη τσέπη μου, για να αποδε'ιξω την αλήθεια, όταν εσύ το μόνο που κάνεις είναι να αραδιάζεις εμετικά κείμενα εναντίον μου και η μόνη σου σχέση με την επιστήμη είναι να διαβάζεις άρθρα στο ίντερνετ!

      Διαγραφή